Voor de zevende maal komen we in Roeselare samen op 1 november om de mensen die ons nauw aan het hart liggen te herinneren, om troost te zoeken in dans, muziek en woord, om het leven voorbij de dood te laten voortbewegen.
‘Er bestaat geen rouw zoals de rouw die niet spreekt.’ Met deze woorden benadrukte de negentiende eeuwse Amerikaanse dichter Henry Wadsworth Longfellow het enorme gewicht dat we op onze schouders moeten dragen als we onszelf niet toestaan onze pijn uit te drukken. Pijn heeft recht van spreken. Moet zich kunnen uiten.
In bijna 150 gemeenten in Vlaanderen komen vanavond mensen samen om schoonheid en verbinding in te zetten als een zachte remedie tegen pijn en gemis. Straks worden in De Panne – dit jaar de troosthoofdstad – 10.000 kaarsen op het strand aangestoken die de hele kustlijn van De Panne zullen verlichten. Het een drietal uurtjes zullen overnemen van de ondergaande zon.
Ook wij zorgen hier op onze eigen manier voor licht, door samen te zijn, de begeesterde bewegingen van de dansers van Team Induce en de rustgevende klanken van Microwives Lore, Liesbeth en Frouke in ons op te nemen. Om het hoofd niet te laten hangen, maar op te kijken. De ene horizon helder in de andere te zien oplichten. Het gemis en de aanwezigheid samen te laten vallen.
コメント