Naar aanloop van Wereld Alzheimerdag wil de stadsdichter graag zijn steentje bijdragen aan de bewustwording rond dementie en jongdementie. Hij schreef een gedicht vanuit zijn jarenlange ervaring als verpleegkundige met dementerende ouderen. Via deze weg wil hij alle mensen die getroffen werden door de ziekte en hun mantelzorgers een hart onder de riem steken.
Verdwijnpunt
met vingers van perkament
plooit ze haar kleren, pakt ze in,
een paar vage seconden lang
hapert haar uithuizige hoofd
zonder ergens te wonen
altijd onderweg naar hetzelfde adres
haar dagen vormen een net waarin
ze uitgeputte dromen vangt,
voorkomt wat mis kan gaan
waar ze het spreken hoort, zijn de stemmen
verdwijnen versleten vragen, tast
haar glimlach zijn contouren af
badend in huid staat ze buiten spel
in haar krimpende handen
blijft elk gebaar een verkenning
tussen muren zoekt ze naar doorgangen
de ingesloten route beschermt haar,
dun en glimmend ligt het antwoord op haar tong :
ieder mens is zijn eigen verdwijning
Steven Van Der Heyden
Stadsdichter Roeselare 2024-2025
Comments